جاذبه های گردشگری ابیانه

روستای ابیانه یکی از بلند ترین نقاط مسکونی ایران و از توابع بخش مرکزی شهرستان نطنز در استان اصفهان است. این روستا در 40 کیلومتری شمال غربی نطنز، در دامنهٔ کوه کرکس است که ارتفاع آن از سطح دریا 2222 متر می باشد. روستای ابیانه با آب و هوای معتدل، دارای موقعیت طبیعی مساعد ، معماری بومی و بناهای تاریخی پُرتنوع است که گردشگران زیادی را به خود جذب کرده است . روستای ابیانه در تاریخ 30 مرداد 1354 با شمارهٔ ثبت 1089 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

انچه که در این مقاله میخوانید:

1-علت نام گذاری ابیانه
2-تاریخچه ی ابیانه
3-شرایط آب و هوای و اقلیمی ابیانه
4-بیشترین دما و کمترین دما در روستای ابیانه
5-میزان بارندگی برف و باران در ابیانه
6-موقعیت جغرافیایی ابیانه
7-تقسیمات کشوری ابیانه
8-گویش مردم ابیانه
9-پوشش مردم ابیانه
10-غذاهای ابیانه
11-معماری ابیانه
12-شغل مردم ابیانه
13-بهترین فصل برای مسافرت به ابیانه
14-جاذبه های روستای ابیانه
15-سوغاتی های روستای ابیانه

علت نام گذاری ابیانه

مردم محلی ابیانه در قدیم به این منطقه ویونا می گفتند که وی در زبان آن ها به معنای بید و ویانه به معنای بیدستان است.علت نام گذاری این روستا این بوده که این روستا در سابق بیدستان بوده و در طول زمان، ویونا به اویانه و سپس به ابیانه تغییر یافته است.

تاریخچه ی ابیانه

محققان و باستان شناسان بر این باورند که این روستا، حدود 1500 سال قبل به وجود آمده و یکی از مکان های تاریخی کشور ایران است که شهرت جهانی پیدا کرده است. بر اساس تحقیقات باستان شناسان، عمارت های کهن روستای ابیانه در دوران حکومت های سلجوقیان، قاجاریان، ساسانیان و صفویان طراحی و ساخته شده اند.

اداره ی سرشماری در سال 1360 تعداد خانه های باقی مانده در روستای ابیانه را 500 عدد اعلام کرد که همه ی آنها در قسمت شمال رودخانه ای زیبا به نام برزرود، ساخته شده اند.

شرایط آب و هوای و اقلیمی ابیانه

روستای ابیانه دارای آب و هوایی معتدل است واقلیم دره ابیانه، ترکیبی از آب و هوای مدیترانه ای است.

بیشترین دما و کمترین دما در روستای ابیانه

متوسط بیشترین دما به ماه تیر و متوسط کمترین دما به ماه دی اختصاص دارد. در این منطقه، از اواخر دی ماه به تدریج از برودت هوا کاسته می شود ولی به محض رسیدن بهار، گرما به شدت افزایش پیدا می کند. از اواخر تیرماه نیز به تدریج از میزان دما کاسته می شود؛ بدین ترتیب در هر سال دو دوره مشخص افزایش و کاهش دما مشاهده می گردد.

میزان بارندگی برف و باران در ابیانه

در این منطقه اساساً بارندگی در فصل زمستان انجام می گیرد و اغلب به صورت ریزش برف است. بر روی دامنه کوههای مرتفع، برف تا فصل بهار نیز دوام می آورد ولی در تابستان هیچ بارشی صورت نمی گیرد.

موقعیت جغرافیایی ابیانه

روستای ابیانه در 40 کیلومتری شمال غرب نطنز، و 20 کیلومتری غرب جاده آسفالته نطنز و کاشان و 80 کیلومتری جنوب غرب کاشان قرار دارد. رودخانه برز رود از جنوب آبادی می گذرد. منطقه ای که دره ابیانه در مرکز آن قرار دارد حوضه آبریز را در بر می گیرد که بین′27،30 درجه الی ′37، 30 درجه عرض شمالی و ′30، 51 درجه تا ′37، 51 درجه طول شرقی واقع شده است.

تقسیمات کشوری ابیانه

از نظر تقسیمات کشوری، ابیانه دهی از دهستان برز رود، بخش حومه، شهرستان نطنز، استان اصفهان است، که در طول جغرافیایی ′36 ،33 درجه، با ارتفاع 2220 متر از سطح دریا قرار دارد. در 20 کیلومتری جاده آسفالته کاشان به نطنز، جاده ای فرعی به طرف غرب کشیده شده است، که این جاده فرعی در مسیر دره ابیانه به طرف غرب است. در این مسیر ابتدا باید از روستاهای هنجن، یارند، کمجان، برز و طره گذشت و در انتهای دره، در بی بست به روستای ابیانه رسید.ابیانه به موازات خط الرأس کوه قلعه در شیب نسبتاً تندی قرار گرفته است، جعت خط الرأس ها ، با جهت دره موازی است و در نهایت بر مسیر کاشان و نطنز عمود می شود.

در روبروی همین کوه در دامنه کوه دو میلیون، قلعه پله هامانه قرار دارد و بین این دو، سطحی نسبتاً هموار شامل منطقه پبا ، رودخانه خشک، باغزارها ومحله مسکونی یوسمان قرار گرفته است. در حد واسط قله های مرتفع و کوه های سر به فلک کشیده، دره ابیانه قرار دارد که در این دره روستاهای ابیانه، طره، برز، کمجان و هنجن جای گرفته اند.روستای ابیانه در دامنه شاخه هایی از کوه کرکس، از رشته کوه های مرکزی ایران قرار گرفته است. از نظر شکل و ساختمان، دره ابیانه منطقه ای چین خورده با رشته کوه های متعدد است، که عموماً از جنوب غرب به شمال غرب کشیده شده. ابیانه روستایی کوهستانی و ییلاقی است که چهار جهت آن را کو ه ها فرا گرفته اند.

گویش مردم ابیانه

مردم ابیانه به زبان فارسی با لهجه خاص ابیانه ‏ای صحبت می کنند که با لهجه‏ های دیگرمناطق تفاوت اساسی دارد. مردمان این دیار از لباس سنتی استفاده می کنند و در حفظ آن تاکید و تعصب از خود نشان می ‏دهند.

پوشش مردم ابیانه

زنان ابیانه از پارچه های گلدار و رنگارنگ برای خود پیراهن بلندی می دوزند و استفاده می کنند ، همچنین زنان این روستا چارقدهای سفید رنگی دارند و مردان نیز از شلوار گشاد و درازی از پارچه سیاه استفاده می کنند.وقتی که به این شهر سفر کردید میتوانید لباس های جذاب اونها را بپوشید و عکس بگیرید.

غذاهای ابیانه

ابیانه ای ها زبان به خصوصی دارند پس نام غذاهایشان علاوه بر متفاوت بودن، کمی عجیب است.غذاهای مردم ابیانه،به علت متفاوت بودن زبانشان نام های عجیبی دارند . غذاهای این مردم برگرفته از کویر و حاشیه کویر ایران هستند که سالم، طبیعی، ساده و بسیار خوش طعم هستند.غذای رسمی مردم ابیانه، گِپا نام دارد که از ذرت خرد شده و موادی دیگر تهیه می شود.

غذای دیگر مردم ابیانه قرمه است که به زبان ابیانه ای به آن قلیه می گویند وعمدتا با گوشت گوسفند قربانی پخته می شود .کاروانی نیز غذای دیگر مردم ابیانه است که شبیه کله جوش است که با کشک ساییده، نعناع و پیاز داغ می پزند.

معماری ابیانه

معماری خانه های ابیانه خانه های روستای ابیانه مربوط به سه دوره سلجوقیه، صفویه و قاجاریه می باشند و بیشتر خانه ها صورت پلکانی روی هم قرار دارند و به شکل مکعب با درب و پنجره مشبک چوبی ساخته شده اند .

ساختمان های کهن روستا در شیب دامنه کوه با پوششی از خاک سرخ رنگ دیده می شوند که هر چه این خاک سرخ، باران بخورد محکم تر می شود.

ابیانه روستایی چند طبقه است که تمامی خانه های روستا بر روی دامنه پر شیبی در شمال رودخانه برزرود بنا شده ، به صورتی که پشت بام خانه های پایین دست، حیاط خانه های بالا دست را به وجود آورد است و هیچ دیواری هم آن ها را محصور نمی سازد. خانه غلام نادر شاه و خانه نایب حسین کاشانی از خانه های قدیمی ابیانه هستند.

شغل مردم ابیانه

شغل بیشتر مردم ابیانه دامداری، باغداری و کشاورزی است که به سبک های قدیمی مدیریت می شود. آب مورد نیاز برای زمین های کشاورزی و باغ ها در روستای ابیانه از طریق هفت قنات تأمین می شود.

محصولات کشاورزی ابیانه سیب زمینی، گندم، جو و میوه هایی از قبیل زردآلو، گلابی، سیب و گردو است.

یکی دیگر از شغل های مردم ابیانه قالی بافی است که با استقبال فراوان مردم این روستا حدود 30 کارگاه مخصوص بافتن قالی طراحی و ساخته شده است.

در سال های دورنیز ، بافتن گیوه در میان زنان این دهکده رواج داشته و از این طریق، درآمد کسب میکرده اند، ولی با گذر زمان این هنر از بین رفته است.

بهترین فصل برای مسافرت به ابیانه

بهار و تابستان بهترین فصل برای مسافرت به ابیانه است ، البته روستای ابیانه پاییز و زمستان زیبایی دارد ودر این فصول مخاطبان خاص خود را دارد .اگر خواهان آمدن به روستای زیبای ابیانه هستید می توانید از تورهای فصلی هتل ابیانه استفاده نمایید . روستای ابیانه در ایام نوروز، تاسوعا و عاشورا، نیز بازدیدکنندگان زیادی دارد.

برای ادامه ی مطلب کلیک کنید.

غار نخجبیر یکی از اون مناطقیه که اگه راجبش اطلاعات نداشته باشیم و برای بار اول عکس هاش را ببینیم فکر میکنیم توی یک کشور خارجی قرار داره ولی مکان هایی توی ایران خودمون وجود داره که باورش سخته و وقتی که عکساشون را میبینیم در نگاه اول حتی به ذهنمون هم خطور نمیکنه که این مکان توی ایران باشه.یکی زیباترین مکان ها غارها میباشند.واقعا عظمت خداوند را توی ظرافت و جذابیت این غارها میتونیم ببینیم که مثل یه نقاشی زیبا و بی نظیر که با دیدنش دهن هر ادمی از این همه ظرافت و حساب و کتاب باز میمونه.پس با ما همراه باشید تا همه چیز را درمورد غار نخجبیربدونیم.
انچه که دراین مقاله میخونید:
1- غارنخجبیر چگونه بوجود امد؟
2- غارنخجبیر کجا قرار دارد؟
3- جاذبه های غار نخجبیر
4- بهترین زمان سفر به غار نخجبیر:
5- برای رفتن به غار چه وسایلی نیاز دارم
6- مسیر دسترسی غارنخجبیر
7- قیمت ورودی غار نخجبیر
8- ساعت بازدید غار نخجبیر

غارنخجبیر چگونه بوجود امد؟

ورودی غار نخجبیر

در زمان های قدیم شکارچیان برای جلوگیری از فرار شکار هایشان،انها را به یک منطقه ی گود و پست هموار به نام چال نخجبیر هدایت میکردند.از زبان دلیجانی ها چال به معنی گودال و نخجبیر یعنی محلی برای شکار یا شکارگاه است.
به گفته ی غارشناسان حرفه ای این غار با گذشت 70 میلیون سال کشف شده که تا قبل از ان هنور هیچکس ان را ندیده بود.مشکلی درون غار وجود دارد که نتیجه ی پدیده های رسوبی و دولومیتی ایجاد شده اند که همین دلیل باعث شده که غارنخجبیر یکی از زیباترین غار های جهان نامیده بشه.

غارنخجبیر کجا قرار دارد؟

غارنخجبیر در دلیجان

غار نخجبیر در استان مرکزی و در 11 کیلومتری شمال شرقی دلیجان (در واقع بین نراق-دلیجان)در دامنه ی کوهی که به آن تخت میگویند و با ارتفاع1716 متر از سطح دریا واقع شده است.
این غار متعلق به دوره ی سوم زمین شناسی می باشد.که در سال 1368 توسط تیم حفاری سازمان اب دلیجان کشف شد و سال 1381 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد.

جاذبه های غار نخجبیر:

سقفی بلند و اشکالی بلورین

از همان لحظه ی ورود به این غار شوکه زده میشید!سقفی بلند و اشکالی بلورین و متنوع که هر عکس بر حسب قدرت تخیل خود ان ها را به شکل های مختلفی نظیر انسان،عقاب،گوزن،لاکپشت،تندیس های عظیم ، و… میبیند که جنس انها از سنگ اهک می باشد.

تمساح سنگی در غارنخجبیرکرگدن سنگی از جنس اهک در غارنخجبیرلاک پشت سنگی در غارنخجبیر از جنس اهکاشکال مختلف اهکی در غار نخجبیر

این غارشگفت انگیز از یک شاخه ی اصلی و چندین شاخه ی فرعی به وجود امده که حدودا 4 کیلومتر آن توسط افراد محلی و غارنوردان حرفه ای کشف شده و عمق آن حدودا 8تا 10 کیلومتر است.همچنین جا داره اینجا یه خبر خوبی برای قایق نوردان بگم عمق دریاچه در شاخه ی اصلی 10 تا 70 متر است که امکان قایق و پارو زدن وجود دارد ولی در حال حاضر بازگشایی نشده است.

غارنخجبیر

درون این غار دالان ها،دهلیز ها،کریدورها(دالان)،تراس ها و حوضچه هایی بسیار زیبا و خارق العاده ای وجود دارد.همچنین کلیست(منشور های بلور که از رسوبات کربنات کلسیم تشکیل شده اند) نیز در این غار بر اثر عوامل طبیعی بوجود امدند.که زمانی که نور خورشید به این منشور ها میتابد،و منشور ها نور را بازتاب میکنند زیبایی این غار دوچندان میشود.

دیواره های اهکی

این غار از تالار های مختلفی تشکیل شده که تک تک انها نام گذاری شده اند که شامل: تالار زیبایی ها،برزخ،سفره ی عروس،دریاچه،چهلچراغ،باغ وحش و چهلستون می باشد.که تالار چهلستون زیباترین تالار این غار است که انواع رسوبات (چکیده و چکنده)به رنگ های مختلف با ظرافت خاص مانند دانه های انار کنار هم قرار گرفتند.
روی دیوار های این غار پر از توده های گل کلمی،قندیل،و اسفنج های اهکی که از رسوبات آهکی و دولومیتی(کف غار به خاطر این دو عنصر سفید شده است) به وجود امده اند.

از توده های گل کلمی،قندیل،و اسفنج های اهکی

در قسمت انتهایی غار دریاچه ای وجود دارد که سقف و دیوار های ان را سنگ های عجیب و غریبی احاطه کرده که سبب شگفتی بی نهایت غار شده است.

دریاچه ی زیبای غار نخجبیر

نکته ی جالب:اگر قسمتی از این طبیعت بکر تخریب شود ،با گذراندن سالیان سال دوباره میتواند ساخته شود.ولی توصیه ی دوستانه که دارم :
زمانی از غار دیدن کنید که زیادی شلوغ نباشد که بتونید تمام شگفتی های طبیعت را ببینید و دوم هیچگاه با فلش عکس نگیرید چون باعث اسیب رساندن به غار میشود.

برای اینکه بتونید عکس های حرفه ای با موبایلتان بدون اسیب رساندن به غار بگیرید این مقاله را از دست ندهید.

بهترین زمان سفر به غار نخجبیر:

به خاطر تهویه ی طبیعی که در این غار وجود دارد زمستان ها گرم و تابستان ها خنک می باشد،پس در تمام طول سال میتونید از این منطقه ی فوق العاده بازدید کنید و به هیچوقت نگران تنگی تنفس نباشید زیرا به لطف همین تهیویه ی طبیعی هیچگاه دچار چنین مشکلی نمی شوید.

غار کف سازی و نورپردازی غارنخجبیر

همچنین با کمک مسئولین 1300 متر از این غار کف سازی و نورپردازی شده است و در بیرون از غار مهمانسرا ،بوفه و سالن انتظار قرار داده شده است.

مهمانسرای غار نخجبیر

در حال حاضر یکی از بهترین مکان هایی که گردشگران برای دیدن آن لحظه شماری میکنند.

برای رفتن به غار چه وسایلی نیاز دارم:

1-کلاه کاسکت:

کلاه مخصوص غارنوردی

برای حفاظت از سر در مقابل برخورد با غار یا ریزش ناگهانی سنگ ها.

2-لباس مناسب غارنوردی:

بعضی اوقات ممکن است مجبور به سینه خیز رفتن درون غار روی اب ها و کف غار هستید و همچنین ریزش اب در اکثر غار ها موجب میشه سر تا پایتان خیس شود پس بهتره از لباس مناسب غارنوردی که باید ضخیم و راحت و ترجیها یک تکه باشد،استفاده کنید.همچنین سر آستین لباس هایتان و دم پاهایتان را با کش ببندید تا گل و خاک به درون لباستان نفوذ نکند.
همچنین اوردن یک دست لباس اضافه فراموش نشود.البته لوازم مورد نیاز برای سفر با تور دراین مقاله به طور کامل ذکر شده و در اینجا به طور اختصاصی لوازم مورد نیاز غارنوردی را اوردم.

برای ادامه ی مطلب کلیک کنید.